Voor hoe je het zo kan voelen vanwege de lasten en niet de lusten.
Voor de aanwezigheid van de andere ouder die altijd ‘meekomt’ met de kinderen (positief of negatief).
Voor de strijd die het verschil in opvoedstijlen met zich mee kan brengen.
Voor het loslaten van je dromen en voor het accepteren van de werkelijkheid.
Voor je grote hart en je stevig in je schoenen staan.
Voor het leren zien wat er wél is en de rijkdom (meestal anders dan verwacht) die het kan brengen.
En voor alle diversiteit van de verhalen, zoals ik ze al vier jaar dagelijks hoor in mijn praktijk. Naast mijn eigen verhaal van inmiddels ruim 14 jaar.
Stiefouderdag: Om even stil te staan bij deze niet vanzelfsprekende rol.
