‘Morgen is het Moederdag, óók voor stiefmoeders’ schreef de Volkskrant gisteren in een artikel in het magazine. Hoewel er 3 goede en eerlijke interviews volgen, symboliseert deze eerste zin direct een grote valkuil in het samengestelde.
Als stiefmoeder ben je geen moeder – niet van de kinderen van je partner. De maatschappij, je partner en in vele gevallen ook jijzelf kunnen dit wel van je verwachten – inclusief alle zorg, onzelfzuchtigheid en liefde die we daarbij veronderstellen. En daar kan ook de enorme kramp en energieverlies op komen; omdat, als het er op aankomt, zo ongelooflijk en pijnlijk helder wordt dat die plek nu eenmaal al bezet is.
Daarom liever niet Moederdag bij stief – het schept behoorlijke verwachtingen en doet geen recht aan de eigen plek die er voor je is. Dat je een moederrol kan hebben en zeker in vele gevallen ook ‘moedert’ doet daar niets aan af.
Die eigen plek en rol. Een die, als je die gevonden hebt, rust geeft, bij jezelf en in je samenstelling, je energie behoudt en je toegevoegde waarde rustig tot uiting kan laten komen. Een die recht doet aan jullie samenstelling – want iedere samenstelling is ook weer uniek in wat er nodig en mogelijk is.
En speciaal voor jou, en alle stiefvaders, is er op de 2e zondag in oktober een stiefouderdag. Laten we daar vol op inzetten en dan het standbeeld oprichten voor alle Stiefs die hun vaak ondankbare en onduidelijke rol zo goed mogelijk invullen.
Wil je hulp bij het vinden van je eigen plek en rol? Je bent van harte welkom.
